Jednym z powodów, dla których Konwencja Paryska przetrwała próbę czasu, jest to, że ma ona zastosowanie do szeroko rozumianej ochrony własności intelektualnej, czyli patentów, znaków towarowych, wzorów przemysłowych, wzorów użytkowych, znaków usługowych, nazw handlowych, oznaczeń geograficznych oraz zwalczania nieuczciwej konkurencji.

Innym powodem, dla którego traktat pozostaje ważny, jest fakt, że Konwencja paryska o własności intelektualnej była pierwszym krokiem w kierunku ochrony własności intelektualnej nie tylko w kraju pochodzenia, ale także w innych krajach. Kiedy traktat został początkowo podpisany, tylko jedenaście krajów zgodziło się uczestniczyć w tym przedsięwzięciu. Dziś łatwiej jest zapytać, które kraje nie są częścią traktatu, niż próbować zidentyfikować wszystkich uczestników. Obecnie jako sygnatariusze traktatu zarejestrowanych jest 176 krajów.

Traktat był również pionierem koncepcji praw pierwszeństwa własności intelektualnej. Idea praw pierwszeństwa polega na tym, że posiadacze praw własności intelektualnej mogą ubiegać się o ochronę własności intelektualnej w zakresie znaków towarowych, patentów, wzorów i innych w różnych jurysdykcjach, korzystając z daty pierwotnego wniosku.

Historia konwencji paryskiej

Ważnym postanowieniem zawartym w Konwencji Paryskiej był wymóg, aby jej sygnatariusze „udzielili czasowej ochrony wynalazkom, wzorom użytkowym, wzorom przemysłowym i znakom towarowym, które mogą zostać objęte patentem, w odniesieniu do towarów wystawianych na oficjalnych lub oficjalnie uznanych wystawach międzynarodowych odbywających się na terytorium któregokolwiek z ich”. Przepis ten pochodzi z Wielkiej Wystawy z 1851 roku.

Wielka Wystawa z 1851 roku

Wielka Wystawa w 1851 roku, która odbyła się w Londynie, była dla międzynarodowych wystawców okazją do zaprezentowania prac własnych projektantów i wynalazców. Była to również okazja dla publiczności, aby uczyć się poprzez patrzenie. Nieograniczony dostęp do produktów zagranicznych przed ich przybyciem na nowy rynek wiązał się z ryzykiem piractwa. Taki pogląd doprowadził do szybkiego uchwalenia ustawy o ochronie wynalazków, bez względu na narodowość.
Ochrona pozwoliła na wystawienie nieopatentowanych wynalazków w Wielkiej Brytanii. Jednak trwała tylko rok, co skłoniło krytyków do kwestionowania potrzeby tej tymczasowej formy zabezpieczenia. Wystawcy jednak szeroko korzystali z ochrony podczas Wielkiej Wystawy. Złożono 691 wniosków, na które przyznano 630 świadectw ochronnych.

Duża liczba wydanych certyfikatów przerosła oczekiwania twórców Ustawy o Ochronie Wynalazków. Roczna ochrona oferowana przez ustawę z 1851 r. została przyjęta jako ogólna podstawa dla brytyjskiego prawa patentowego w 1852 r. Tymczasową ochronę o podobnym charakterze przyjęły później również inne narody do wykorzystania podczas ich własnych międzynarodowych wystaw i targów. Na przykład Paryż (1855 i 1857), Londyn (1862) i Wiedeń (1873).

Dlaczego ochrona własności intelektualnej stała się ważna

Po Wielkiej Wystawie, Wystawa Wiedeńska z 1873 r. skłoniła rząd austriacki do uchwalenia austriackiej specjalnej ustawy o ochronie obiektów eksponowanych na Wystawie Powszechnej w Wiedniu, podczas której odbył się Międzynarodowy Kongres Patentowy.
Podczas kongresu kraje uczestniczące zgodziły się, że istniejące prawa patentowe są niewystarczające, zarówno dla wynalazców oraz ich krajów ojczystych, a głównym wnioskiem Kongresu Wiedeńskiego była potrzeba zniesienia dotychczasowych ograniczeń terytorialnych patentów.

Konwencja paryska z 1883 roku

Konwencja paryska przyjęła zasadę traktowania narodowego w odniesieniu do osoby ubiegającej się o ochronę w art. 2 ust. 1 (aktualny tekst przyjęty w 1925 r.):

„Obywatele któregokolwiek z krajów należących do Związku, w zakresie ochrony własności przemysłowej, korzystają we wszystkich innych krajach należących do Związku z przywilejów, jakie ich odpowiednie ustawy przyznają obecnie lub mogą przyznać obywatelom w przyszłości; wszystko bez uszczerbku dla praw wyraźnie przewidzianych w niniejszej Konwencji. W związku z tym będą mieli taką samą ochronę jak ci ostatni i ten sam środek prawny przed jakimkolwiek naruszeniem ich praw, pod warunkiem, że spełnione zostaną warunki i formalności nałożone na obywateli”.

Zastosowanie Konwencji Paryskiej

Konwencja Paryska szeroko obejmuje i chroni patenty, znaki towarowe, wzory przemysłowe, wzory użytkowe, znaki usługowe, nazwy handlowe, oznaczenia geograficzne i ma na celu zapobieganie nieuczciwej konkurencji. Ponadto Konwencja ma zastosowanie do trzech podstawowych kategorii: postrzegania narodowego, praw pierwszeństwa i wspólnych zasad.

Postrzeganie narodowe

Konwencja paryska stanowi, że każdy naród musi traktować wszystkich obywateli państw członkowskich Konwencji jako równych przy udzielaniu ochrony własności intelektualnej (art. 2 i 3 Konwencji Paryskiej). Ponadto obywatele państw trzecich są również uprawnieni do ochrony na mocy konwencji, pod warunkiem, że posiadają zakłady przemysłowe lub handlowe w umawiającym się państwie.

Prawo pierwszeństwa

W odniesieniu do patentów, znaków towarowych i wzorów przemysłowych Konwencja przyznaje prawo ochronne na zasadzie „kto pierwszy ten lepszy” (art. 4 Konwencji Paryskiej). Oznacza to, że pierwsze roszczenie dotyczące własności intelektualnej złożone w państwie członkowskim ma pierwszeństwo przed przyszłymi roszczeniami złożonymi w innych państwach członkowskich. W związku z tym wnioskodawcy mogą ubiegać się o ochronę własności intelektualnej w dowolnym innym państwie członkowskim, korzystając z daty pierwszego zgłoszenia. Przepis obowiązuje jednak tylko w określonym czasie, a dokładnie 12 miesięcy od pierwszego zgłoszenia patentów i wzorów użytkowych oraz 6 miesięcy dla wzorów przemysłowych i znaków towarowych.

Wspólne zasady

Patenty przyznane różnym państwom członkowskim na ten sam wynalazek muszą działać niezależnie. W rzeczywistości przyznanie, unieważnienie lub odrzucenie patentu w jednym kraju nie ma wpływu na status tego patentu w innych krajach. Przepis wymaga również, aby wynalazca był wymieniony w udzielonych patentach.
Wymogi dotyczące rejestracji znaku towarowego nie są regulowane przez Konwencję paryską. Zamiast tego każde państwo członkowskie musi określić własne wytyczne w oparciu o swoje lokalne przepisy. Podobnie zarejestrowane znaki muszą działać niezależnie, bez nadmiernego wpływu innych państw członkowskich. Ponadto kraje członkowskie nie mogą odmówić rejestracji znaku, ponieważ znak nie jest zarejestrowany w kraju pochodzenia.
Rejestracji można jednak odmówić w ściśle określonych przypadkach, na przykład gdy zgłoszenie jest poprzedzone lokalnie istniejącym roszczeniem lub narusza prawa osoby trzeciej.

Krok w dobra stronę

Konwencja paryska sporządzona w 1878 roku dotyczyła nieuczciwej konkurencji na podstawowym poziomie, pozostawiając wiele do samodzielnego określenia przez prawa krajowe. Umowy dwustronne zawarte między krajami, które później stały się państwami członkowskimi Konwencji paryskiej w ostatecznym brzmieniu, nie były już potrzebne, ponieważ Konwencja zapewniała obywatelom państw członkowskich identyczne lub bardziej rozbudowane prawa niż te, które przyznano im wcześniej na mocy umów dwustronnych. System od początku nie był doskonały, stąd wszystkie późniejsze zmiany prawne,  jednak był to pierwszy krok, który pomógł twórcom zapewnić ochronę ich dzieł intelektualnych w innych krajach.

Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. została zrewidowana w Brukseli 14 grudnia 1900 r., w Waszyngtonie 2 czerwca 1911 r., w Hadze 6 listopada 1925 r., w Londynie 2 czerwca 1934 r., w Lizbonie 31 października 1958 r. i w Sztokholmie 14 lipca 1967 r. – Akt sztokholmski 14 lipca 1967 roku.

Po zmianach z 1967 depozytariuszem jest Dyrektor Generalny WIPO (art. 21). Spory rozpatruje Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, chyba że strony rozwiążą spór w inny w sposób.

Źródła:
en.wikipedia.org/wiki/Paris_Convention_for_the_Protection_of_Industrial_Property
gaz.wiki/wiki/pl/Paris_Convention_for_the_Protection_of_Industrial_Property
patent.laws.com/the-paris-convention/the-paris-convention

Artykuł Konwencja paryska z 1883 roku o ochronie własności przemysłowej pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Link do artykułu:  RP_strategieIP

Artykuł Rzeczpospolita: Strategia firmy musi objąć prawa własności intelektualnej pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Język prawny to język, w którym formułowane jest prawo. To „mowa” przepisów i norm prawnych zawarta w tekstach prawnych – ustawach, rozporządzeniach oraz innych aktach normatywnych. Jest charakterystyczny i często daleki od uniwersalności, a jego sformułowania nie są zrozumiałe dla żadnego z państwa Nowaków. Niestety, podobnie sytuacja wygląda w umowach lub kontraktach, z którymi wszyscy mamy do czynienia na co dzień.

Czy umowy, kontrakty, wyroki, postanowienia stałyby się bardziej zrozumiałe w formie diagramów, rysunków, wykresów zamiast długich arkuszy procedur czy nie mających końca jednolitych tekstów?

Nikt nie powinien nie rozumieć prawa

Dlatego, przedstawiciele zawodów prawniczych oraz firmy coraz częściej zwracają uwagę na to jak „zaprojektowane” są ich usługi i dokumenty prawne, by były łatwe do odczytania i zrozumiałe oraz służyły rzeczywistej potrzebie. Taką możliwość daje LEGAL DESIGN.

Legal design to ekosystemowe podejście do tworzenia, korzystania i rozumienia prawa. Jego celem jest lepsze zrozumienie kontekstu i potrzeb osób, które wchodzą w interakcje z prawem oraz tworzenie ulepszeń i innowacji w oparciu o tę wiedzę.

Konieczność przeorientowania i poprawy doświadczenia w zakresie pojmowania prawa dotyczy państwa Nowaków – którzy muszą poruszać się po systemie prawnym, chcąc rozwiązać problem lub dochodzić sprawiedliwości. Oraz prawników – sędziego, rzecznika patentowego, urzędnika sądowego, asystenta prawnego – który chcą tworzyć bardziej zrozumiały, użyteczny i przede wszystkim przyjaźniejszy system prawny.

Myślenie legal design

Legal design to zastosowanie w świecie prawa jasnych i przystępnych rozwiązań projektowych (ilustracji, grafik, kolorów, diagramów, map myśli) nakierowanych na odbiorcę. Innymi słowy, to sposób tworzenia usług prawnych, z naciskiem na użyteczność, przydatność i zaangażowanie.

Legal design wprowadza kulturę myślenia projektowego zapraszając projektowanie do świata prawa. W ten sposób wzmacniana zostaje pozycja osób, które wchodzą w interakcje z systemem prawnym i chciałyby podejmować lepsze i mądrzejsze decyzje, w oparciu o dobrze przygotowane informacje.

Prawnicy i projektanci we współpracy

Wiedza prawnika w połączeniu z umiejętnościami projektanta to szansa tworzenia przyjaznych dla użytkownika, angażujących i wysokiej jakości usług prawnych. W procesie legal design liczą się:

Legal design pozwala zwiększyć wiedzę, uprawnienia i podejmowanie strategicznych decyzji przez klienta – czyniąc go mądrzejszym, bardziej kompetentnym i kontrolującym złożoność spraw prawnych i praw, które go dotyczą. Jak również prawnika w lepszym wykonywaniu wykonywaniu swojego zawodu oraz skuteczniejszej obsłudze klientów.
Jego celem jest więc lepsze zrozumienie przez ludzi zasad i systemów oraz zapewnienie im możliwości poruszania się po systemie prawnym w najbardziej strategiczny i inteligentny sposób.

Można powiedzieć, że legal design wspomaga system prawny zarówno „od frontu”, jak i „zaplecza”.

W przypadku frontu – projekt prawny wykorzystuje moc myślenia i procesu projektowania, aby stworzyć lepsze interfejsy i narzędzia, za pomocą których każdy Nowak będzie mógł swobodniej poruszać się po systemie prawnym. W przypadku zaplecza wykorzystuje te same środki do tworzenia bardziej intuicyjnych systemów i reguł.

Legal design to:

Lepsze rozwiązywanie problemów:
perspektywiczne myślenie i kreatywność w tworzeniu rozwiązań kwestii prawnych;

Usługi zorientowane na komunikacji z klientem:
skupienie na kliencie i pozyskiwanie nowych, którzy otrzymają lepszej jakości usługi i informacje przekazane w jasny, atrakcyjny i przekonujący sposób;

Bogatsze doświadczenie prawnicze:
budowanie nowych ścieżek rozwoju i kompetencji zawodowych, opracowywanie nowych sposobów współpracy, ulepszanie procesów podejmowania decyzji oraz budowanie silniejszych społeczności w miejscach pracy;

Nowe produkty i usługi:
generowanie pomysłów jak służyć klientom i opinii publicznej oraz przekształcanie pomysłów w opłacalne i nowe produkty.

Źródło:
https://www.lawbydesign.co/legal-design/

Artykuł Każdy ma prawo rozumieć prawo, czyli co to jest legal design pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Poniższe wskazówki pomogą Tobie efektywnie zarządzać tym cennym kapitałem intelektualnym.

1. Rozważ ochronę swoich innowacji i dzieł jako własności intelektualnej.

Prawa własności przemysłowej, czyli znaki towarowe, patenty i wzory,
a także prawa autorskie zapewniają najlepszą ochronę przed wszelkimi możliwymi nadużyciami.

Decyzja o niezarejestrowaniu patentu, znaku towarowego lub wzoru nie oznacza, że jesteś bezradny wobec fałszerzy. Jeśli nie chcesz formalnie chronić swojej własności intelektualnej, możesz po prostu zachować w tajemnicy wynalazek. Jeśli konkurenci działają nielegalnie, używając skopiowanej wersji Twojego produktu, która wprowadza klientów w błąd, możesz bronić się w sądzie. Z praktyki wiemy jednak, że jest to trudna i kosztowna droga.

2. Chroń swoją własność intelektualną od samego początku.

Uniemożliwi to konkurentom, na przykład, rejestrowanie Twoich pomysłów jako ich własności intelektualnej, a tym samym określi granice Twojej działalności.

Chronić czy nie? Rozważ to pytanie wystarczająco wcześnie. Dopóki nie zdecydujesz się na uzyskanie praw ochronnych, warto zachować swój pomysł w tajemnicy.

Data złożenia wniosku o patent może być decydująca. Niektóre obszary gospodarki, np. technologie, są bardzo konkurencyjne, a nowości pojawiają się na rynku w błyskawicznym tempie. Kto pierwszy ubiega się na przykład o patent na wynalazek, czy rejestruje swój znak towarowy zabezpiecza do niego prawa.

3. Upewnij się, że Twoje produkty lub usługi nie naruszają praw własności intelektualnej innych osób.

W ten sposób możesz uniknąć otrzymania formalnego ostrzeżenia lub wycofania produktu z rynku i konieczności zapłaty odszkodowania.

Inni przedsiębiorcy są również kreatywni i mogą używać znaków towarowych, patentów lub wzorów w celu ochrony swoich wartości niematerialnych. Dlatego, zawsze powinieneś upewnić się, czy twoje innowacje i dzieła nie naruszają własności intelektualnej innych.

Jeśli na przykład jesteś producentem komputerów i umieszczasz na swoim najnowszym produkcie logo ugryzionej gruszki, możesz naruszyć znak towarowy Apple. W rezultacie, możesz otrzymać pisemne ostrzeżenie lub, w najgorszym przypadku, być może będziesz musiał nawet wycofać swój produkt z rynku i zapłacić odszkodowanie.

4. Korzystaj z dostępnych informacji.

Możesz samodzielnie prowadzić poszukiwania i szukać inspiracji w bazach urzędów patentowych na całym świecie, a także monitorować konkurencję. Jeśli chcesz zrobimy to z Tobą lub za Ciebie.

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Światowa Organizacja Własności Intelektualnej

5. Zamień swoje IP na gotówkę.

Możesz sprzedawać znaki towarowe, patenty, projekty oraz prawa autorskie lub zezwolić innym na ich używanie w zamian za opłatę licencyjną.

Gdy tylko złożysz wniosek lub złożysz wniosek o ochronę, możesz sprzedać, udzielić licencji lub zastawić swoje prawa.
Zalecamy skorzystanie z porady wyspecjalizowanego prawnika do negocjacji i podpisania umów sprzedaży i licencji.

Jeśli posiadasz prawa ochronne, będzie Tobie łatwiej znaleźć inwestorów. Pod pewnymi warunkami tytuł ochronny może również służyć jako zabezpieczenie dla inwestorów.

Ochrona własności intelektualnej nie jest obowiązkowa,
ale od efektywnego zarządzania własnością intelektualną zależy los Twojego biznesu.

Możemy porozmawiać o ochronie Twojej własności intelektualnej.
Zadzwoń do nas: 843 21 00 lub napisz: kancelaria@poraj.com

Artykuł Jak zmienić własność intelektualną w zysk? pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Rozpoczęcie działalności gospodarczej jest wymagającym zadaniem. Przedsiębiorca potrzebuje pasji, uporu i determinacji, by odnieść sukces. Wiele start-upów nie zdaje sobie sprawy ze swoich potencjalnych aktywów własności intelektualnej i w konsekwencji nie docenia ich znaczenia.
Istnieje szereg powtarzanych błędów, które utrudniają im proces pozyskania kapitału służący do uruchomienia, czy rozwoju firmy.
Oto pięć największych błędów IP (Intellectual Property, własność intelektualna), które popełniają start-upy, a których nie powinno się ignorować.

1. błąd:
NIEZROZUMIENIE PRAW IP

Własność intelektualna to niematerialna własność wynikająca z procesu intelektualnego, zwłaszcza twórczego. Różne aspekty własności intelektualnej są chronione różnymi prawami, w tym prawami dotyczącymi patentów i wzorów użytkowych, znaków towarowych, praw autorskich, oraz rejestracji wzorów przemysłowych.
Świadomość własności intelektualnej bywa zaskakująco niska wśród właścicieli i menedżerów firm stawiających pierwsze kroki w biznesie. Młode firmy często opracowują rozmaite plany biznesowe w celu pozyskania kapitału, plany marketingowe czy rekrutacyjne. Niezrozumiałe jest więc, dlaczego nie tworzą również koncepcji dotyczących jednych z najbardziej wartościowych aktywów ich firmy, czyli własności intelektualnej.
Zidentyfikowanie i ochrona aktywów własności intelektualnej od samego początku to tworzenie podstaw przyszłego sukcesu firmy. Owszem, są z tym związane koszty, jednak są one mniejsze w porównaniu z kosztami i czasem, które przeznaczyć będzie trzeba na ewentualne spory, wynikające z niedopilnowania pewnych spraw na początku istnienia firmy.

2. błąd:
NIEZROZUMIENIE WARTOŚCI IP

Choć dla firmy rozpoczynającej działalność myślenie o sprzedaży wszystkich materialnych aktywów firmy nie jest pytaniem, które zadaje sobie na początku działalności, jej założyciel doskonale wie, jakie środki przeznaczył na przykład na zakup maszyn. Ile warte będą za parę lat też można oszacować i podać przybliżoną kwotę.
Warto wyobrazić sobie plany sprzedaży firmy komuś, kto będzie kontynuował działalność. Taka transakcja obejmowałaby więc oprócz dóbr materialnych, sprzedaż wszystkich wartości niematerialnych. Tu znalazłyby się: znaki towarowe, posiadane patenty, indywidualne oprogramowanie, listy klientów, wypracowane latami know-how.
O jakiej kwocie myślimy teraz? Różnica między tymi dwiema sumami to wartość własności intelektualnej.
Istnieją badania sugerujące, że większość wartości nowoczesnego przedsiębiorstwa w gospodarce opartej na wiedzy pochodzi w rzeczywistości z wartości niematerialnych, a więc wcale nie nieruchomości czy maszyn.
Jak więc podejmować decyzje bez pełnego zrozumienia prawdziwej wartości aktywów niematerialnych firmy? Jak bezpiecznie rozwijać i chronić posiadaną własność intelektualną?

3. błąd:
PRZEKONANIE, ŻE OCHRONA IP JEST TYLKO DLA DUŻYCH

Jednym z powszechnych nieporozumień jest przekonanie, że ochrona własności intelektualnej jest przedmiotem troski dużych firm, a małe, w szczególności Startupy, nie mają wiele do ochrony. Ewentualnie, jeśli posiadają „jakąś” własność intelektualną, jej ochrona to zbyt duży wydatek, a na egzekwowanie własnych praw względem naruszycieli brak jest czasu.
Należy jednak pamiętać o kilku rzeczach.
Po pierwsze, prawie każdy przedsiębiorca, nawet od niezbyt dawna działajacy na rynku, ma wartościowe IP.
Na przykład każda firma poświęca czas i pieniądze na budowanie swojej dobrej opinii, która kojarzy się z jej marką, generując nowe i powtarzalne transakcje. Co stałoby się z tymi dochodami, gdyby konkurencyjna firma otworzyła jedną ulicę dalej działalność o prawie identycznej nazwie? Czy stali lub nowi klienci omyłkowo poszliby do tej firmy? Czy rozsądny przedsiębiorca zgodzi się na taką sytuację?
Po drugie, zarejestrowany znak towarowy to cenny atut każdego przedsiębiorcy. Kosztuje mniej niż laptop, a ochrona trwa 10 lat i oczywiście może być regularnie przedłużana.
Po trzecie, ochrona własności intelektualnej jest jak posiadanie tarczy ochronnej. Konkurenci obserwując działania danego start-upu widzą, że ma on zarejestrowaną własność intelektualną i dwa razy zastanowią się nad jej naruszeniem.

4. błąd:
KORZYSTANIE Z NIEWŁAŚCIWYCH UMÓW

Ten problem dotyka większości start-upów z różnych powodów. Niezależnie od tego czy z powodu używania gotowych darmowych „formularzy” z Internetu, czy niezbyt świadomego podejścia do prawa własności intelektualnej. Pewne jest, że brak odpowiednich zapisów w umowach, może powodować nieodwracalne konsekwencje.
Na przykład, często przedsiębiorcy są przekonani, że jeśli zapłacą wykonawcy za opracowanie oprogramowania czy projektu graficznego dla ich firmy, będzie to równoznaczne z nabyciem praw autorskich do nich. Tak się jednak nie stanie, jeśli w podpisanej umowie, nie ma odpowiednich zapisów.
Dla start-upów technologicznych istotne będą jeszcze inne zapisy w umowach. Bardzo często młodzi właściciele firm nie przywiązują wagi do tego jak umowa definiuje zapisy o poufności, warunki licencji, lub jaki jest czas jej obowiązywania.
Umowa powinna za każdym razem odpowiadać rzeczywistym potrzebom każdego przedsiębiorcy.

5. błąd:
UTRATA IP PRZEZ UJAWNIENIE

Niektóre formy ochrony własności intelektualnej można „utracić” podczas niepozornej przyjacielskiej rozmowy, przedwczesnego posta lub zdjęcia w mediach społecznościowych. Jeśli istotna informacja zostanie ujawniona niewłaściwej osobie lub w niewłaściwych okolicznościach, prawo do uzyskania patentu czy rejestracji wzoru może zostać utracone.

Konsekwencje niewiedzy

Ochrona własności intelektualnej firmy wchodzącej na rynek to nie tylko zabezpieczenie przed naruszeniami. Warto pamiętać, że własność intelektualna może być przedmiotem zbycia, licencji czy aportu. Daje również możliwość łatwiejszego nawiązania współpracy z innymi firmami czy negocjacji biznesowych

Zrozumienie znaczenia i potencjału jaki daje ochrona własności intelektualnej, zidentyfikowanie indywidualnych potrzeb, zaplanowanie działań i ich realizacja to ważna umiejętność i strategiczne zadanie dla każdego Start-upu.

Rejestracja znaków towarowych i prawa ochronne do wzorów przemysłowych lub użytkowych oraz patenty, a także dobre umowy są równie ważne jak badania lub wprowadzanie produktu na rynek.
I nie ma tu wyjątków.

Źródła:
https://www.wipo.int/wipo_magazine/en/2018/04/article_0007.html
https://hub.business.vic.gov.au/legal/seven-ip-mistakes-businesses-make/

Artykuł 5 Błędów IP start-upów pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Własność intelektualna obejmuje własność przemysłową, której przedmiotem jest ochrona praw wyłącznych związanych z działalnością przedsiębiorstw (prawo autorskie, patent, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego) oraz własność naukową, literacką i artystyczną.

IP odgrywa bardzo ważną rolę we współczesnej opartej na wiedzy i zglobalizowanym rynku gospodarce. Zarówno start-upy, średnie, jak i duże firmy, poprzez ochronę IP zapobiegają kopiowaniu własnych produktów, a więc czerpaniu korzyści przez konkurentów z własnych badań oraz inwestycji.

Ochrona własności intelektualnej może odbywać się w dwojaki sposób. Pierwszy z nich polega na uzyskaniu praw wyłącznych, na podstawie przepisów:

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 16 kwietnia 1993 r.,
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994 r.,
Ustawa Prawo własności przemysłowej z 30 czerwca 2000 r.,
Ustawa o ochronie baz danych z 27 lipca 2001 r.

Drugi, nie oparty na przepisach, to ochrona w formie tzw. wiedzy utajonej. W tym przypadku przedsiębiorca nie spełnia ustawowych wymagań formalnych, a jego zadanie polega na dopilnowaniu, by know-how czy innowacje pozostawały poufne.

Jeden produkt – wiele praw własności intelektualnej

Wynalazca może korzystać łącznie z wszystkich praw własności intelektualnej, w celu jak najlepszej ochrony innowacji.

Na przykład firma może uzyskać patent na wymyślone i wypracowane rozwiązanie techniczne zastosowane w produkcie. Może zdecydować się na zachowanie niektórych aspektów procesu produkcyjnego, czy wdrożonych procedur w tajemnicy. Chronić cechy produktu związane z wyglądem jako wzór przemysłowy. Może, dla tego samego produktu, zarejestrować nazwę, logo, slogan reklamowy oraz domenę internetową.

Kiedy chronić

Chcąc przyciągnąć inwestorów wynalazek musi oferować potencjał do generowania dochodu. Większość innowacji (zwłaszcza tych technicznych) wymaga znacznych inwestycji jeszcze przed wyprodukowaniem i użyciem. Dlatego, już na etapie badań niezbędna jest jego ochrona.
W przypadku jej braku, konkurencja może oferować te same produkty lub usługi po niższej cenie – dzięki temu, że uniknęła inwestycji na badania i rozwój. Stąd, bez ochrony własności intelektualnej żaden innowacyjny projekt nie jest opłacalnych, bo każdy może kopiować interesujący go projekt, czy wzorować się na technologii.

Dlatego właśnie innowatorzy powinni korzystać z ochrony IP, aby chronić swoje wynalazki, projekty, marki, dzieła artystyczne, słowem wytwory własnej pracy i kreatywności. System IP zapewnia im prawa wyłączne do kontrolowania produktu, jego produkcji oraz narzędzia do walki z towarami inspirowanymi, czyli podróbkami.

Od czego zacząć?

Twórca innowacji powinien przede wszystkim zweryfikować, czy podobna technologia nie jest chroniona przez inne podmioty, a nazwa marki nie jest zarejestrowana jako znak towarowy.
Możliwe są samodzielne poszukiwania w bazach internetowych Urzędu Patentowego RP lub bazach międzynarodowych.

Jeśli wynalazca, grafik, designer posiada jedynie podstawową wiedzę na temat własności intelektualnej warto zasięgnąć profesjonalnej porady. Z pomocą rzecznika patentowego precyzyjnie odpowiedzą na pytania:

Czy wynalazek jest nowatorski i ma zdolność patentową?

Czy może naruszać inne patenty?

Czy są firmy, które mogą być zainteresowane licencjonowaniem nowej technologii?

Jakie zapisy powinna zawierać umowa licencyjna?

Czy mój znak towarowy narusza prawa innych, zarejestrowanych już znaków?

Itd.

Działaj

Wynalazki, procedury i know-how to fundament przewagi konkurencyjnej firmy. Dlatego ich bezpieczeństwo powinno być dla firmy kluczowe.
Zalecamy, by przechowywać szczegółowe informacje na temat własności intelektualnej firmy w jednym miejscu oraz na bieżąco monitorować poczynania konkurentów i decydować o potrzebie ochrony własnych produktów.

Masz pytania? Pomożemy!

Napisz: kancelaria@poraj.com
Zadzwoń: 61 843 21 00
Umów się na konsultację: KALENDARZ

Artykuł Zrozumieć własność intelektualną pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Ponad połowa młodych osób (55%) twierdzi, że jest w stanie zidentyfikować nielegalne źródła treści cyfrowych. Natomiast tylko 39% z nich potrafi zidentyfikować nielegalne źródła dóbr fizycznych.

Korzystanie z treści cyfrowych

51% młodych ludzi twierdzi, że w ciągu ostatnich 12 miesięcy nie korzystało, nie czytało, nie pobierało ani nie przekazywało treści cyfrowych z nielegalnych źródeł, w porównaniu z 40% w 2016 r. z poprzedniego badania przeprowadzonego przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO). Badanie ujawnia również spadek odsetka/liczby młodych ludzi, którzy celowo korzystają z nielegalnych źródeł treści cyfrowych: 21% w 2019 r. W porównaniu z 25% w 2016r.
Wśród młodych ludzi, którzy celowo wykorzystują nielegalne źródła w celu uzyskania dostępu do treści cyfrowych, 79% robi to, aby pobierać lub emitować filmy i seriale, a 39% w przypadku muzyki.
Ograniczenie to można powiązać z rosnącą legalną ofertą subskrypcji (usług) oferujących treści cyfrowe. Pomysł subskrypcji płatnej subskrypcji w celu uzyskania dostępu do treści cyfrowych zyskał na popularności: 22% ankietowanych młodych ludzi twierdzi, że jest gotowa zapłacić za takie usługi, jeśli są dostępne, co stanowi wzrost o 9 punktów za w porównaniu do 2016 r.
Jednak ponad połowa młodych ludzi (59%) twierdzi, że główny powód, dla którego celowo korzystają z nielegalnych źródeł, to ich nieodpłatność. Jednak jakość i bezpieczeństwo ofert online jest postrzegane jako tak samo ważne, jak cena przy wyborze treści cyfrowych.

Zakup dóbr fizycznych

Zdecydowana większość młodych Europejczyków (94%) kupiła produkty przez Internet w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Ogólnie rzecz biorąc, od 2016 r. odnotowano wzrost zakupów podrobionych produktów: odsetek ten wzrósł z 22% do 25%, w tym 13% celowo i 12% mimowolnie.
Odzież, akcesoria i obuwie to najczęściej kupowane podrobione produkty przez młodych ludzi w Internecie.
Podobnie jak w przypadku treści cyfrowych, głównymi czynnikami, które młodzi ludzie biorą pod uwagę przy zakupie produktów online, są jakość produktu (62%) i bezpieczeństwo metod płatności (61%).

Co powstrzymuje młodych ludzi przed nielegalnym pobieraniem treści lub kupowaniem podróbek online?

Badanie EUIPO wykazało, że młodzi ludzie zastanawiają się dwa razy, kiedy dostrzegają zagrożenie dla swojego bezpieczeństwa osobistego, przed użyciem nielegalnych źródeł treści cyfrowych lub zakupem podrobionych produktów. Ryzyko kradzieży danych z ich kart bankowych lub wirusów infekujących ich urządzenia osobiste to główne powody ich wątpliwości.
Młodych coraz bardziej przekonują argumenty „moralne”: ponad połowa uważa, że piractwo i podrobione produkty nie są „fajne”, obawiają się, że „artyści lub twórcy mogą tracić”, a „podrobione produkty szkodzić środowisku”. Ponadto, większa dostępność oryginalnych produktów, złe doświadczenia lub ryzyko sankcji zniechęcają młodych konsumentów do kupowania podrobionych produktów.

Źródło: Raport EUIPO
Foto: Bruce Mars_unsplash

Artykuł Własność intelektualna i młodzi Europejczycy pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

W raporcie zebrano ustalenia dokonane w ramach badania na temat:

• rozmiarów
• zakresu
• konsekwencji naruszania praw własności intelektualnej
  dla gospodarki UE

prowadzonego w ostatnich latach przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) za pośrednictwem europejskiego obserwatorium do spraw naruszeń praw własności intelektualnej (…).

W ramach badania prowadzonego we współpracy z Europejskim Urzędem Patentowym (EPO) EUIPO stwierdził, że łączny wkład wnoszony do gospodarki UE przez sektory intensywnie korzystające z praw własności intelektualnej sięga w przybliżeniu 42% PKB (5,7 biliona euro) i 28% zatrudnienia (plus dodatkowe 10% w wyniku zatrudnienia pośredniego w sektorach niekorzystających intensywnie z praw własności intelektualnej).
W sektorach tych generowane są ponadto nadwyżki handlowe w wysokości około 96 mld euro w obrocie z pozostałą częścią świata, a płace pracowników są wyższe o 46% w porównaniu z innymi sektorami.

Ze względu na wysoką wartość powiązaną z prawami własności intelektualnej naruszanie tych praw stanowi dochodową działalność przestępczą, co pociąga za sobą znaczne koszty ponoszone przez właścicieli praw i całą gospodarkę.

Według szacunkowych danych uzyskanych w wyniku badania przeprowadzonego w 2019 r. przez EUIPO i OECD naruszenia praw własności intelektualnej w handlu międzynarodowym w 2016 r. mogły dotyczyć aż 3,3% światowego handlu. Podrabiane towary stanowią nawet 6,8% przywozu do UE, czyli 121 mld EUR rocznie. Obydwa zestawienia liczbowe są znacznie wyższe niż te, które zostały stwierdzone w badaniu przeprowadzonym przez te dwie organizacje i opublikowanym w 2016 r. oraz wskazują, że w ostatnich latach problem ten nasilił się jeszcze bardziej.

W ramach szeregu badań sektorowych EUIPO oszacował wartość sprzedaży utraconej na skutek podrabiania w 11 sektorach w UE (bezpośrednio w branżach poddanych analizie i w całym powiązanym łańcuchu dostaw). Straty te wyniosły ogółem ponad 92 mld EUR rocznie w latach 2012–2016.

Wysoka wartość, łagodne kary i wysoki zwrot z inwestycji sprawiają, że zajęcie się podrabianiem staje się atrakcyjne dla organizacji przestępczych (…).

Do celów dystrybucji ich produktów i promowania dystrybucji i konsumpcji nielegalnych treści cyfrowych fałszerze stosują modele działalności gospodarczej oparte w głównej mierze na internecie. Strony internetowe, na których oferowana jest sprzedaż towarów podrobionych, odnoszą korzyści w postaci dodatkowych przychodów z reklam tzw. wysokiego ryzyka (strony dla dorosłych, gry i złośliwe oprogramowanie), a także, paradoksalnie, reklam legalnych marek, którym reklama na takich stronach przynosi dwojakie straty (szkodę dla własnej marki i uwiarygodnienie strony internetowej, na której marka się pojawia).

(…) Konsumentów do nabywania towarów podrobionych i do uzyskiwania nielegalnego dostępu do treści chronionych prawem autorskim motywują niskie ceny, łatwy dostęp i niski stopień stygmatyzacji społecznej powiązanej z takimi działaniami.

W tej sytuacji EUIPO we współpracy z publicznymi i prywatnymi partnerami prowadzi i wspiera szereg działań w celu wyeliminowania tych problemów. Zakres tych działań obejmuje:

• informowanie właścicieli praw o zmieniającej się sytuacji w sferze naruszeń,
• współpracę z Europolem w sprawie szerszego odzewu na przestępstwa związane z naruszaniem praw własności, zwłaszcza uczestnictwo w finansowaniu specjalistycznego zespołu Europolu ds. praw własności intelektualnej,
• wspieranie wysiłków Komisji Europejskiej w zaradzaniu dostawom towarów podrobionych w krajach trzecich
• pomoc małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) w ochronie ich praw własności intelektualnej
• informowanie obywateli o dostępności legalnych treści cyfrowych i o wpływie gospodarczym i społecznym, jaki ma nabywanie towarów podrobionych lub korzystanie z nielegalnych treści.

Powyższy tekst jest skróconą wersją opublikowanego w czerwcu 2019 roku:
Sprawozdania podsumowującego EUIPO w sprawie naruszeń praw własności intelektualnej:
https://www.uprp.pl/sprawozdanie-podsumowujace-w-sprawie-naruszen-praw-wlasnosci-intelektualnej-za-2018-r-status-report-on-ipr-infringement/Lead14,927,19908,7,index,pl,text/

Artykuł Naruszanie praw własności intelektualnej, raport EUIPO pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Zgodnie z założeniem, podczas obowiązywania okresu przejściowego, Wielka Brytania nadal będzie traktowana jak państwo członkowskie jednak z wyłączeniem możliwości udziału w unijnym procesie decyzyjnym.
Wystąpienie z UE nie przekreśli dorobku wypracowanego przez lata w zakresie własności intelektualnej i harmonizacji systemów prawnych UE. Co to oznacza dla znaków towarowych?

Prawa w mocy

Z dniem 1 lutego rozpocznie się okres przejściowy obowiązujący do końca 2020 roku, w czasie którego Londyn powinien dojść do porozumienia dotyczącego dalszych relacji z UE. Wielka Brytania będzie w tym czasie nadal uczestniczyła we wspólnym rynku i unii celnej. W okresie przejściowym zasady handlu pomiędzy Polską a Wielką Brytanią pozostaną niezmienne.

Z dniem 31 stycznia 2020 r. (Exit Day) sytuacja unijnych znaków towarowych i wspólnotowych wzorów ulegnie zmianie. Wszystkie terminy na podjęcie ewentualnych działań będą rozpoczynały swój bieg od wspomnianej daty wyjścia. Unijnym znakom towarowym oraz wspólnotowym wzorom przemysłowym zarejestrowanym do dnia wyjścia, zostaną automatycznie przyznane prawa ochronne na terenie Wielkiej Brytanii.

Ochrona znaków towarowych będzie obowiązywała w 27 krajach Unii oraz w Wielkiej Brytanii.
Znaki i wzory zostaną automatycznie, bez konieczności spełniania dodatkowych wymagań ze strony właściciela znaku, skopiowane do baz danych brytyjskiego Urzędu Patentowego. Międzynarodowe rejestracje znaków towarowych i wzorów przemysłowych, których ochrona została uznana do 31 stycznia 2020 roku, zachowują ochronę na terenie całej Unii oraz Wielkiej Brytanii dzięki automatycznemu przyznaniu praw krajowych przez Urząd Patentowy Wielkiej Brytanii, co ważne daty pierwszeństwa, zgłoszenia i rejestracji zostaną utrzymane.

Znakom i wzorom zostaną nadane nowe krajowe numery rejestracyjne, chyba, że ich właściciele nie będą zainteresowani utrzymaniem ochrony w Wielkiej Brytanii. Ochrona praw będzie obowiązywać do dnia przedłużenia w UE, natomiast przedłużenia ochrony będą regulowane przez brytyjskie prawo krajowe.

Znaki i wzory w trakcie procedury zgłoszeniowej

Znakom unijnym oraz wzorom wspólnotowym, znajdującym się w fazie zgłoszeniowej do dnia wyjścia, nie zostaną automatycznie przyznane prawa do krajowych zgłoszeń na terenie Wielkiej Brytanii. Aby ubiegać się o uznanie ochrony na terenie UK, zgłaszający będą musieli złożyć odpowiednie wnioski w terminie 9 miesięcy od dnia wyjścia, zachowując przy tym datę pierwszeństwa ze zgłoszenia w EUIPO.

Złożenie stosowanego wniosku umożliwi zachowanie unijnej daty pierwszeństwa zgłoszeniom znaków i wzorów, a postępowanie w sprawie ich rejestracji będzie podlegać krajowej procedurze przed Urzędem Własności Intelektualnej Wielkiej Brytanii. Taka rejestracja związana będzie z koniecznością wnoszenia opłat według brytyjskiego cennika oraz powołaniem zagranicznego pełnomocnika.

Przedłużenie ochrony zarejestrowanych znaków towarowych i wzorów przemysłowych, których ochrona na terenie Wielkiej Brytanii zostanie uznana, będzie podlegało Urzędowi Własności Intelektualnej Wielkiej Brytanii. W ten sposób właściciel dotychczasowego prawa unijnego, będzie musiał dokonać oddzielnej procedury przedłużenia dla Wielkiej Brytanii po uiszczeniu opłat na konto Urzędu Własności Intelektualnej Wielkiej Brytanii.

Rejestracja nowych znaków i wzorów po Brexicie

Skopiowane do rejestru w Wielkiej Brytanii znaki towarowe, będą podlegały obowiązkowi samodzielnego używania na terenie Zjednoczonego Królestwa dopiero po upływie 5 lat od daty wyjścia z Unii.
Oznacza to, że jeżeli unijny znak towarowy jest już zarejestrowany i podlega obowiązkowi używania w UE i jego właściciel używa tego znaku tylko w części krajów Wspólnoty – np. w Polsce, Włoszech i Danii, to takie używanie będzie honorowane przez Urząd Własności Intelektualnej Wielkiej Brytanii, jako używanie na terenie Wielkiej Brytanii (przez pierwsze 5 lat od Exit Day).

Rząd brytyjski zapewnia, że po opuszczeniu Unii, współpraca ze Światową Organizacją Własności Intelektualnej (WIPO) w celu zapewnienia ochrony znaków towarowych i wzorów przemysłowych w Wielkiej Brytanii będzie kontynuowana. Dotyczy to znaków towarowych i wzorów przemysłowych zarejestrowanych w systemie międzynarodowym dla terytorium Unii Europejskiej.

Plan działania wobec Brexit’u

Wydaje się, że na obecnym etapie negocjacji zagwarantowane są prawa własności właścicieli znaków towarowych i wzorów przemysłowych, a firmy nie będą musiały ponosić dodatkowych kosztów utrzymania istniejących praw. Ewentualne zmiany powinny śledzić firmy, które prowadzą interesy w Wielkiej Brytanii, dokonać sprawdzenia umów w odniesieniu do terytorium Unii.
Kancelaria Poraj jest gotowa do współpracy dotyczącej weryfikacji oraz ciągłości posiadanych przez Państwa praw własności intelektualnej, a także ich dalszej ochrony na terenie Wielkiej Brytanii.

Źródło:
www.brexit.gov.pl/2020/01/14/umowny-brexit-to-okres-przejsciowy-do-konca-2020-r/
www.ip-blog.pl/brexit-unijnymi-znakami-towarowymi-wzorami-wspolnotowymi/
www.prawonapatent.eu/component/k2/itemlist/tag/brexit

Zebrała: Katarzyna Martinek | kmartinek@poraj.com

Artykuł Brexit, a prawa własności intelektualnej pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.

Chociaż współczesne prawo własności przemysłowej chroni nie tylko:

• wynalazki

• wzory użytkowe

• wzory przemysłowe

• znaki towarowe

• oznaczenia geograficzne

• topografie układów scalonych

nie ulega wątpliwości, że ewoluowało ono do obecnej formy z przywilejów patentowych na wynalazki, przekształconych później w ustawodawstwo krajowe.

Pierwszy Akt prawny

Uznaje się, że pierwszy akt prawny obejmujący problematykę patentową powstał w 1474 r. w Wenecji. Do państw-pionierów w kwestii ustawowej ochrony wynalazków należą Stany Zjednoczone Ameryki (1787 r.), Francja (1791 r.) i Anglia (1624 r.). Stosunkowo wcześnie przepisy w tym zakresie wprowadzono w porządkach prawnych Niemiec (1877 r.) oraz Turcji (1879 r.). Z kolei za pierwszą kodyfikację w zakresie wzorów przemysłowych uznaje się rozporządzenie władz miejskich Lyonu z 1711 r., w którym ochroną objęto wzory zdobnicze powstałe w przemyśle włókienniczym. Podobne akty przyjęto w XVIII w. również we Włoszech i Anglii.

Niemal równolegle z regulacjami krajowymi powstawały także akty międzynarodowe.
Wspomnieć trzeba o Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z 1883 r., która jest pierwszym w historii, a jednocześnie jednym z najważniejszych obowiązujących obecnie międzynarodowych multilateralnych aktów prawnych regulujących kwestie własności przemysłowej. Wiek XIX słynął z wielu kluczowych dla postępu gospodarczego wynalazków, takich jak stetoskop (1816 r.), maszyna do szycia (1830 r.) czy lampa naftowa (1853 r.), jednakże bez skutecznych przepisów prawa międzynarodowego utrudniona była ochrona nowatorskich rozwiązań. Podjęcie kroków w celu ustanowienia międzynarodowych przepisów prawa własności przemysłowej było konieczne ze względu na rozwój technologii o globalnym charakterze oraz wymianę handlową coraz częściej przekraczającą granice państw.

Potrzeba ochrony własności przemysłowej

Problem braku regulacji międzynarodowych w zakresie prawa własności przemysłowej został zauważony po raz pierwszy w 1873 r. w Wiedniu w związku z odbywającą się tam Wystawą Światową, gdy część wystawców zagranicznych wstrzymała swój udział w wydarzeniu ze względu na obawy co do niewłaściwej ochrony prawnej prezentowanych wynalazków.

Doprowadziło to ostatecznie do zorganizowania w 1873 r. kongresu patentowego w Wiedniu, a w 1878 r. – w Paryżu. Podnoszone w ich trakcie postulaty ujednolicenia prawa własności przemysłowej zostały uwzględnione w przygotowanym we Francji projekcie utworzenia związku państw w celu ochrony własności przemysłowej. Projekt ten został zatwierdzony w 1880 r. podczas Międzynarodowej Konferencji w Paryżu i stał się podstawą Konwencji paryskiej, przyjętej i podpisanej ostatecznie w 1883 r. przez 11 państw.

Dało to początek międzynarodowemu Związkowi Ochrony Własności Przemysłowej (Związkowi Paryskiemu) – zrzeszającemu dzisiaj aż 177 państw. Przepisy Konwencji były rewidowane kilkukrotnie, przy czym największe znaczenie miały zmiany wprowadzone Aktem sztokholmskim z 1967 r. Polska jest stroną Konwencji od 1919 r., natomiast ratyfikacja aktu sztokholmskiego odbyła się w 1974 r.

Konwencja paryska objęła swoim zakresem także problematykę znaków towarowych, chociaż pełne regulacje krajowe w tym zakresie pojawiły się niewiele wcześniej, w drugiej połowie XIX w.

Początki ochrony znaków towarowych

Historia znaków towarowych sięga wprawdzie samych początków działalności handlowej człowieka, a już w X w. pojawiły się w Europie „znaki kupieckie” i szczątkowe przepisy dotyczące oznaczeń produktów, nie miały one jednak takiego zakresu ani oddziaływania, jak ustawy tworzone w XIX wieku i później.

Przykładowo, w 1266 r. w Anglii pod panowaniem Henryka III wydany został akt dotyczący cen urzędowych chleba i piwa (Assize of Bread and Ale), który nakładał na piekarzy obowiązek oznaczania wytwarzanego przez nich chleba.

Pierwszy wyczerpujący system ochrony znaków towarowych został wprowadzony we Francji ustawą z 23 czerwca 1857 r. o produkcji i oznaczeniach towarów. Śladem Francji regulację w tym zakresie wprowadziły jeszcze w XIX w. Niemcy (1874 r.) i Stany Zjednoczone (1881 r.).

Współczesne prawo własności przemysłowej w Polsce ma swój początek w 1918 r. Dekretem tymczasowym z 13 grudnia 1918 r. Józef Piłsudski jako Naczelnik Państwa ustanowił działający przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu Urząd Patentowy. Był to jeden z pierwszych polskich aktów prawnych po odzyskaniu niepodległości, co świadczy niezbicie o znaczeniu ochrony praw własności przemysłowej dla dobrobytu państwa.
Kilka miesięcy później wydano dekrety:

• o patentach na wynalazki
• o ochronie wzorów rysunkowych i modeli
• o ochronie znaków towarowych,

które utworzyły całościowy system ochrony praw własności przemysłowej w Polsce.

Kolejny etap w historii prawodawstwa własności intelektualnej

Wraz ze zmianami sytuacji gospodarczej i politycznej, również na arenie międzynarodowej, sukcesywnie nowelizowano przepisy i uchwalano nowe akty prawne, do których należą m.in. obowiązujące dzisiaj: ustawa – Prawo własności przemysłowej (2000) i ustawa o rzecznikach patentowych (2001).

Nie można zapominać także o wpływie, jaki na prawo własności przemysłowej w Europie ma ciągle ewoluujące prawodawstwo unijne. Duże zmiany czekają także polski porządek prawny – trwają właśnie prace nad ustawą nowelizującą m.in. kodeks postępowania cywilnego, której celem jest ustanowienie odrębnej procedury w sprawach własności intelektualnej i sądów wyspecjalizowanych w tym zakresie.
W niedalekiej przyszłości rozpoczniemy zatem kolejny etap historii prawa własności przemysłowej w Polsce.

Artykuł Historia… Prawa własności przemysłowej pochodzi z serwisu Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa.